احساسات دربالاترین لایه ذهن قرار دارند و با هیاهو و سرو صدا خیلی زود خودشان را نشان میدهند و اگر انسان در مرحله تفکر و اندیشه عجله نماید و تصمیم عجولانه ایی یگیرد ، ماهیت تصمیمی که اتخاذ نموده در رده تصمیمات احساسی قرار می گیرد.البته این گونه تصمیمات در مواقع مواجهه با خطرات جانی واتفاقات پیش بینی نشده می توانند بهترین تصمیم باشند ولی در تصمیماتی که مرتبط با دیگران و مسائل آتی زندگی که انسان فرصت زمانی لازم را در اختیاردارد می تواند در ارزیابی تصمیمات خود موارد ذیل را رعایت نماید.

1-فرض کنید تمام اقوام ،دوستان وکسانی که شما آنها را دوست دارید و در نزد ایشان آیرو دارید،از طریق گیرنده های تلویزیون شما را می بینند و در مورد تصمیم شما نظر سنجی شده واکثریت شما را تمجید و تجلیل نموده و شما در پایان این برنامه در خصوص دلایل تصمیمی که گرفته اید با افتخار و سربلندی سخنرانی می کنید.، در اینصورت شک نکنید که شما منطقی و عاقلانه تصمیم گرفته اید.

2- احساسات مانند هاله ایی از مه سطح ذهن را می پوشاند ومانع از نفوذ سایرافکار به ذهنتان می شوند و شما فقط و فقط یک فکردارید و حق اندیشدن به افکار دیگری برایتان وجود ندارد وشما براساس آن یک اندیشه می خواهید تصمیم یگیرید ، در این حالت بدانید که احساسات برشما غلبه کرده ،چرا که در تصمیمات منطقی معمولاَ بیش از یک فکرو اندیشه وجود دارد که شما به تجزیه و تحلیل (سبک و سنگینی ) این افکار می پردازید.

3- تصمیماتی که ازفیلترعقل و فطرت گریخته ،امکان ضرر عرضی و مادی و...به غیروجود داشته بیشند در حیطه تصمیمات احساسی قرار می گیرند ،لذا این گونه تصمیمات فقط در مواقعی چون تجاوز به نابودی دین خدا و ناموس (زن ،بچه ،خانه ،وطن و...)انسان قابل پذیرش می باشند.

4-تصمیاتی که براساس دیالوگ های درونی منفی که قبلاَ در خصوص دیگران در ذهنمان انجام داده ایم از نوع تصمیمات احساسی می باشند و از مقبولیت منطقی بودن برخوردار نیستند.